Godziny pracy

UWAGA:
Istnieje możliwość umówienia się w innym dogodnym terminie,
wtedy dyżury ulegają zmianie.

Zwróć się do pedagoga lub psychologa gdy:

• chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem,
• chciałbyś z kimś porozmawiać,
• chciałbyś pomóc innym, ale nie wiesz w jaki sposób,
• czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny,
• nie potrafisz porozumieć się z nauczycielami,
• masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej,
• masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać,
• masz ciekawe pomysły i chcesz się nimi podzielić,
• przyjdź także z każdą sprawą, z którą nie potrafisz sobie poradzić.

Dla uczniów

Kilka rad... nie tylko dla pierwszoklasistów.

Jesteś już licealistą i przed Tobą kolejne wyzwania:

1. Pamiętaj, że warto od początku się angażować: w czasie zajęć integracyjnych, lekcji wychowawczych, dyskusji, pracy w parach czy grupach, wycieczek. To własne zaangażowanie w różne sprawy daje nam największą satysfakcję!
2. Uśmiechaj się, pomagaj, tłumacz, jeśli zrozumiałeś coś, czego inni nie zdołali pojąć- wychodź do ludzi z gestami zgody. To buduje dobre relacje z innymi. Także z nauczycielami.
3. Nie bój się mówić o sobie: wszyscy mamy podobne problemy, pragnienia i na pewno są ludzie, którzy chcą Cię wysłuchać i są ciekawi Ciebie.
4. W czasie pierwszych dwóch tygodni nie dostawałeś jedynek, ale miałeś kilka klasówek sprawdzających Twoje wiadomości z gimnazjum. Pozwoliło to nauczycielom zorientować się, co już wiesz. Teraz zabierz się do pracy!
5. Musisz nauczyć się uważnego słuchania i robienia notatek. Większość nauczycieli nie będzie już dyktowała. Sam powinieneś "wyłapywać" rzeczy najważniejsze i zapisywać je najlepiej czytelnie i w punktach.
6. Będą wymagać od Ciebie większej samodzielności i aktywności. Czeka Cię dużo więcej nauki niż w gimnazjum.
7. Nie bój się pytać, jeżeli czegoś nie wiesz. Pamiętaj, że nie ma głupich pytań.
8. Ucz się systematycznie, żeby nie narobić sobie zaległości, szybko poprawiaj jedynki.
9. Tutaj nie zaniżają ocen. Nie załamuj się niższymi ocenami.
10. Picie i palenie nie przysporzy Ci dobrych przyjaźni. Póki będziesz to kontrolować ludzie będą z Tobą. Pamiętaj, co chcesz w życiu osiągnąć! Idź za swoimi marzeniami!
11. Staraj się nie spóźniać na lekcje i bądź kulturalny. Twoje zachowanie w szkole jest tak samo ważne, jak oceny.
12. Pamiętaj, że aktywność na początku zapewni Ci spokój pod koniec roku.
13. Szanuj siebie, nie daj się poniżać. O pomoc zwracaj się do wychowawcy, pedagoga lub psychologa.
14. Dystans między Tobą, a nauczycielem nie jest taki duży, jak Ci się wydaje. Staraj się go zrozumieć tak, jak chciałbyś żeby on zrozumiał Ciebie.
15. Pamiętaj! Początki są zawsze trudne, z czasem jest coraz łatwiej.

Dla rodziców

Jak możemy uchronić swoje dziecko od uzależnienia?

Sygnały mogące świadczyć, że dziecko może mieć kontakt ze środkami uzależniającymi:

• nagłe zmiany nastroju (duża aktywność, zmęczeni), izolowanie i zamykanie się w sobie;
• powtarzające się skargi na dolegliwości fizyczne: zaczerwienione oczy i mętny wzrok, utrzymujący się kaszel;
• nagła zmiana grona dotychczasowych przyjaciół na innych, zwłaszcza na starszych od siebie;
• zmiany osobowości, nieodpowiedzialne zachowanie, niska samoocena, depresja;
• spadek zainteresowania szkołą, sportem i ulubionymi zajęciami;
• gorsze oceny, nieobecności w szkole, złe zachowanie;
• nieprzestrzeganie nakazów i zakazów;
• izolowanie się od innych domowników, spędzanie większości czasu samotnie w swoim pokoju;
• upodobania do niekonwencjonalnej muzyki;
• kłamstwa i wykręty, wynoszenie z domu wartościowych przedmiotów, podkradanie pieniędzy;
• niewytłumaczalne spóźnienia, tzw. ciche powroty do domu lub nocne przebywanie poza domem bez uprzedzenia;
• tajemnicze krótkie rozmowy telefoniczne;
• używanie  tajemniczych określeń podczas rozmów.

Co my rodzice możemy zrobić?

Aby uniknąć takiego stanu w domu i kręgu rodzinnym, należy zwracać szczególną uwagę na to co mówi nasze dziecko i jakie ma problemy. Należy znaleźć czas na wysłuchanie problemów, unikać złośliwych  i krytycznych porównań z innymi rówieśnikami. Należy tak kierować swoimi poczynaniami aby miało wiarę w siebie i poczucie bezpiecznego ogniska domowego.

Każdą anomalię w zachowaniu trzeba sprawdzić i poznać jej przyczynę, aby w porę podjąć odpowiednie działania. Niektóre z sygnałów ostrzegawczych mogą wskazywać na problemy innej natury niż uzależnienie. Choć widzimy niekorzystne i niepokojące zmiany w dziecku, nie musimy jednak postawić trafnej diagnozy przyczyn. Niezależnie od szczerej i uczciwej rozmowy z dzieckiem, powinniśmy zadbać  o to, by lekarz wyjaśnił, czy podłożem zaobserwowanych zmian nie jest jakaś choroba, Potem równolegle należy szukać kontaktu z pedagogiem, psychologiem lub psychiatrą dziecięco młodzieżowym.

Pamiętajmy, że rodzice są w stanie uchronić swoje dziecko przed uzależnieniem – warunkiem jest utrzymanie bliskiej więzi emocjonalnej w rodzinie.

Dla nauczycieli

Jak rozpoznać uczniów w złym stanie emocjonalnym?

Należy traktować poważnie każdą nagłą lub radykalną zmianę, wpływającą na wyniki w nauce, obecność na lekcjach lub zachowanie nastolatka, np.:

• brak zainteresowania zwykle wykonywanymi zajęciami;
• ogólne obniżenie ocen;
• zmniejszenie wysiłku;
• obniżony nastrój;
• nadmierna nerwowość;
• zaburzenia w jedzeniu;
• złe zachowanie w klasie;
• nieusprawiedliwione lub powtarzające się nieobecności lub wagary;
• nadmierne palenie papierosów, lub picie alkoholu, albo używanie narkotyków;
• incydenty prowadzące do interwencji policji, oraz przemoc wobec kolegów.

Czynniki te pomagają rozpoznać uczniów, w przypadku których istnieje ryzyko bardzo złego stanu emocjonalnego spowodowanego stresem psychicznym i społecznym.

Jeżeli, któryś z tych objawów zostanie rozpoznany, nauczyciel powinien o tym zawiadomić pedagoga, psychologa lub dyrektora. W takich przypadkach należy podjąć działanie zmierzające do dokładnego zdiagnozowania danego ucznia, takie objawy zwykle wskazują na bardzo zły stan emocjonalny i w niektórych przypadkach mogą doprowadzić do niepożądanych konsekwencji.

Termin i tryb wydawania opinii o specyficznych trudnościach w uczeniu się – prawne uregulowania

Zgodnie z Rozporządzeniem MEN z dnia 17 listopada 2010r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych /Dz. U. z 2010r. Nr 228, poz. 1491/, opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, o specyficznych trudnościach w uczeniu się może być wydana uczniowi nie wcześniej niż po ukończeniu przez niego trzeciej klasy szkoły podstawowej i nie później niż do ukończenia szkoły podstawowej /§ 6a ust.1./. Opinia ta będzie ważna przez cały okres kształcenia ucznia w szkole podstawowej, gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej. Ponadto, ta sama opinia, oprócz wskazania do objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, będzie również podstawą do dostosowania warunków przeprowadzania sprawdzianu w szkole podstawowej, egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego i egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe do indywidualnych potrzeb  edukacyjnych i możliwości psychofizycznych ucznia.

Przepisy § 6a ust. 2 i 3 dopuszczają też  możliwość wydawania przez poradnię  psychologiczno-pedagogiczną opinii o specyficznych trudnościach w uczeniu się uczniowi gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej. Opinia taka będzie mogła być wydana:

1. na wniosek nauczyciela lub specjalisty, wykonującego w szkole zadania 
   z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, prowadzącego zajęcia 
   z uczniem w szkole, i po uzyskaniu zgody rodziców (prawnych opiekunów) albo pełnoletniego ucznia lub
2. na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) albo pełnoletniego ucznia.

Wniosek ten wraz z uzasadnieniem powinien być złożony do dyrektora szkoły. Następnie, dyrektor szkoły, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, przekaże ten wniosek wraz z uzasadnieniem oraz opinią rady pedagogicznej  do poradni psychologiczno-pedagogicznej w terenie i poinformuje o tym rodziców (prawnych opiekunów) albo pełnoletniego ucznia.